1. حمايت از محيط زيست در اسلام 

اسلام نشان دهنده ي طريقي براي زندگي است که ديدگاه جامعي نسبت به هستي، حيات انسان و روابط بين آنها دارد، انسان به منزله جزئي از هستي که هر يک از عناصرش مکمل ساير اجزاي مجموعه ي هستي است ، ارتباط ويژه اي از نظر بهره برداري و توسعه با ساير عناصر طبيعت دارد. حکت الهي مقدر کرده است که انسان وارث زمين شود، بنابراين انسان علاوه بر اينکه جزئي از جهان هستي است ، مجري دستور الهي نيز هست.

مرحله اول :

قبول ظاهري است که شخص به لفظ و ظاهر، اظهار به يگانگي خداوندو پيامبري حضرت محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم)، پيامبر اسلام، مي کند خواه دل او نيز موافق به اظهار لفظي باشد يا نباشد، به همين دليل در قرآن در آيه 14 سوره حجرات در اين باره چنين آمده است:«عربها مي گفتند ما ايمان آورده ايم به آنها بگو شما ايمان نياورده ايد بلکه بگوييد اسلام آورده ايم با اينکه ايمان هنوز در دلهاي شما داخل نشده است.»بر اين اساس وصف اسلام براي هرفردي به صرف اداي الفاظي خاص (شهادتين) حاصل مي شود.

سفره

سفره ای بزرگ انداختند تا همه خدمتگزاران با او و همراهانش سر یک سفره غذا بخورند. بندگان سیاه را هم صدا زدند کسی گفت: بهتر نبود برای اینها سفره ای جداگانه می انداختید. امام فرمود : «پروردگار ما یکی است و پدر و مادر همه ما یکی.»

من به یادت بودم
اما تو بی احساس
به منو احساسم
تو خیانت کردی باز
یادم از یادت رفت
بی صدا قلبم مرد
من شدم تنها تر
خاطراتت رو غم برد
بی هوس عاشق بود
این دل بیچارم